Ղուկաս, Ռաֆիկ… ծնուննդներդ շնորհավոր…

Տարվա ընթացքում այս առանձնահատուկ օրն, ընկերներդ չեն կարող գալ ձեզ մոտ, որովհետև նրանք վաղուց արդեն այդտեղ են:

Դուք ծննդյան օր չունեք, որովհետև դուք ապրել եք միշտ:

Դուք երբևէ չեք ծնվել ու երբեք էլ չեք մեռնելու:

Դուք մեր ուղեկիցն եք ձեր պայծառ ու հավերժ ճամփորդության մեջ, որի նպատակը՝ իրերի էության իմացումն է:

Ընկերոջ ցանկացած նվերն երջանկության մաղթանք է, այդ թվում և այս խոսքերը՝

Հավերժի վրա ճախրեք ազատ ու ցնծալից ու այս մեծ տոնի մեջ, որը երբևէ վախճան չի գտնի, մենք կարող ենք միմյանց հանդիպել և՛ այժմ, և՛ միշտ, երբ կամենանք։

Այդին Մորիկյան (Բախ. Իսկ հետու գոյություն չունի)