ԵՐՎԱՆԴ ՔՈՉԱՐ. ԱՐԵՎԸ ԽԱԲԵՑ
Սիրտս տխուր էր, համակված այն ցավով, որ գալիս է մաշելու մեզ մի հին պարտապանի պես,
Սիրտս տխուր էր, համակված այն ցավով, որ գալիս է մաշելու մեզ մի հին պարտապանի պես,
Մորս… Դու չկաս արդեն աշխարհում այս մեծ, Բայց զուր է մահը քեզ ինձնից խլում, Մայր,